Arrivé!

Ten eerste het heugelijke feit dat Annemiek en ik heelhuids in Sundsvall aangekomen zijn. Ten tweede de manier waarop we daar gekomen zijn en hoe het hier zo ongeveer bevalt.

Vanochtend ben ik om 5 uur mijn bed uitgestrompeld zodat paps, mams en ik om 6 uur met mijn bagage op weg konden naar Schiphol. Filevoorkomend reden we via een andere weg dan de navigatie graag wilde, maar kwamen wij wel mooi op tijd. Eenmaal daar bleek dat het vliegtuig al een half uur vertraging had. Joepie.

Nadat Annemiek en haar familie ook waren gekomen, hebben we de koffers ingeleverd (ging lekker snel: internet-inchecken is het beste dat er bestaat). Toen nog even wat gedronken en een broodje gegeten. Vervolgens hebben we de mist aanschouwd op het panoramadak en zijn we daarna maar naar de douane gegaan. Daar hebben we afscheid genomen, ditmaal minder emotioneel dan bij Zuid-Afrika (’t went?). De douane viel mij verder niet lastig en daarna zijn we naar onze ver weg liggende gate gelopen. Vliegtuig in, de lucht in, concluderen dat de SAS afzetterig is (je moest betálen voor je eten en drinken), dalen in pretty Stockholm en vervolgens met koffer en al opschieten. Wat niet zo’n pretje was. Dan heb je zo’n koffer op wieltjes, zeul je toch echt 20 kilo achter je aan en word je er niet veel beter van. De volgende keer neem ik een trolley.

De Zweedse schermen vertelden ons dat we naar vertrekhal 4 moesten. Die hal stond nergens aangegeven, maar in mijn beste Zweeds (Engels) vroeg ik bij de eerste beste balie naar directies en kreeg deze ook nog. Na een pokke-end lopen, kwamen we in de goede hal. Snel inchecken en koffer dumpen. Annemieks koffer was tijdens de vlucht naar Stockholm 7 kilo aangekomen waardoor we vreemd genoeg bij moesten betalen. Bij de douane (ja weer) werd ik dit keer wel onzedelijk betast door een detectieapparaat, maar was ik verder in orde. Nog even wat te eten en drinken gekocht, naar de gate gelopen (ditmaal minder ver) en daar het volgende vliegtuig opgestapt.

Hadden we richting Stockholm al mooie uitzichten, was het nu eigenlijk nog mooier. Het vliegtuig vertrok even voor 3 uur, de tijd waarop in Sundsvall de zon onder gaat. Boven de wolken zagen wij vervolgens de zon ondergaan, wat echt supergaaf was. Als we even geen wolken onder het vliegtuig hadden, zag ik een vaag zwart wit landschap. Dacht ik kleurenblind te worden, bleek het gewoon de combi van donker en sneeuw!

Wederom succesvol geland en dit keer achter uit het vliegtuig gestapt. Dat bood de gelegenheid voor toeristische foto’s (die heeft Annemiek, komt nog) en een hoop verbazing om het inieminievliegveld waar we terecht gekomen waren.
Onze koffers kwamen heel erg snel op de band, waar na we op een bus gestapt zijn die ons, met omweg langs de universiteit waar we aan gaan studeren, voor het huis afzette.

Om vijf uur werden we daar opgevangen door het schoonmaakvrouwtje (tenminste, dat heb ik er van begrepen, ze kon amper Engels). Kamer in, contract ondertekend en rondleiding door onze gang was het gevolg. Het gebouw waar we in zitten is gewoon een flat, met lange gangen met veel kamers en een badkamer en een keuken. De kamer is groter dan die van Kaapstad, wat ik echt luxe vind. Er staan ontelbaar veel IKEA-dingen in (zo’n beetje alles is van IKEA, in de keuken ook) en de verwarming doet het goed. Evenals het internet, dat hier gewoon onbeperkt is, in tegenstelling tot mijn Kaapstadse internet. TV kijken kan ook hier, met mijn mega-tv, al hebben we alleen Zweedse zenders geloof ik.

Mevrouw het schoonmaakstertje wist ons te vertellen waar een supermarkt was en om niet uit te hongeren zijn we daar maar even heen gelopen. ’t Is zo’n 200 meter hier vandaan en het betreft niet alleen een supermarkt, maar een heel winkelcentrum inclusief H&M en andere kledingwinkels die we nog vaak gaan bezoeken. De supermarkt was supernormaal (of het goedkoop was, weet ik nog niet) en daarna belandden we, órigineel, bij de McDonald’s. ’t Was pas 6 uur (voor ons gevoel al 8 uur, ’t was al de hele tijd donker) en dan heb je toch een beetje trek. Het eten was overigens erg lekker, net zoals in Nederland.

Via een omweg door het winkelcentrum zijn we terug gelopen en hebben we eindelijk de koffers uitgepakt. Alles is nu opgeruimd en ik heb vooralsnog ruimte genoeg in mijn kamer. Straks ga ik lekker naar bedje toe, want ik ben best moe.

Nog wel even voor de liefhebbers wat foto’s, al zijn ze niet zo heel mooi geworden (het was, zoals gezegd, donker). Morgen gaan we naar de universiteit voor het begin van onze introductietijd. Hopelijk later meer daarover.

Iedereen bedankt voor alle succes en/of veel plezier-wensen en tot de volgende log!
Liefs,
Marlies