Op safari en logeren in de bush-bush

Vanuit Swakopmund rijdt Dingi ons richting Etosha National Park. We zijn nog in Namibië en bezoeken onderweg de Himba. Gezien het programma Groeten uit de Rimboe van jaren geleden ga ik hier weinig over zeggen. Het was een antropologisch dilemma om een bevolkingsgroep uit Namibië te bezoeken die enerzijds dankzij Westerse gebruiken zichzelf kan blijven, maar anderzijds net zo goed verpest wordt (tot zover).
Anyway, de kindjes waren wel heel lief zoals kindjes dat vaak zijn.

We zijn nog niet helemaal bij Etosha, maar zien in de omgeving al verschillende dieren. Deze trip kunnen we vier van de Big Five afstrepen (alleen de luipaard liet zich niet zien) en hebben we veel giraffen, zebra's, springbokjes, nog meer bokjes, kudu's, impala's, Pumba's, eekhoorntjes, vogels, nijlpaarden en één krokodil gezien. Een deel ervan was bij een ander park in Botswana (Chobe), waar we aan het begin van de derde week waren.

Een paar dagen na Etosha stappen we in tweetallen in mokoro's. Een mokoro is een soort kano waarmee ze in de Okavanga Delta varen. Een persoon staat achterop de mokoro en duwt de boot met behulp van een lange stok vooruit. Dat laatste hoefden we gelukkig niet zelf te doen, want we waren dan vast in het water beland waar de nijlpaarden ons al in opwachtten. Eenmaal aangekomen op een stukje onbewoond gebied zetten we ons kamp op, inspecteren de bush toilet en krijgen een keertje tijd en ruimte om even te relaxen. Aan het eind van de middag doen we een Game walk. In plaats van een Game Drive, huppel je met de benenwagen door de omgeving op zoek naar wild. Ons groepje spotte een hertje en een wegspringende Pumba en dat was gelijk de grootste oogst van de dag. De ochtend erop hebben we nog een walk gedaan, waarbij we helaas niks hebben gezien, behalve het skelet van een dier.

Na een nachtje in de delta vervolgen we onze weg dus richting Chobe National Park. De Delta lag trouwens al in Botswana, waardoor we weer een kek stempeltje in het paspoort erbij hadden gekregen en weer terug gingen naar onze bekende tijdszonde (Namibië zit in een andere zone en het is er een uur eerder).

Ik ga nog niet verder op week 3 vooruitlopen (beetje de spanning erin houden he). We zien trouwens regelmatig voetbalwedstrijden. Dat hangt een beetje af van onze aankomsttijd bij locaties en de beschikbaarheid van televisies. Het WK leeft wel in alle landen en dat is wel heel leuk om te zien. Aangezien we een Nederlands & Duits gezelschap zijn, hebben we ook lang profijt van de populariteit van de ploegen en doet iedereen net even extra aardig daardoor.
De dagen zijn vaak lekker warm en de nachten enorm koud. Gelukkig hebben we in week 1 nog kunnen shoppen en heb ik een extra plaid voor de koude nachten. Terug in Nederland zijn de nachten opeens heel aangenaam haha!

Oh ja! Er gebeurde ook nog iets heel avontuurlijks (zo avontuurlijk dat ik het bijna vergat). We kregen on the road zomaar een klapband. Gelukkig stuurde Dingi ons heelhuids de berm in, dus we waren allemaal veilig de truck uit gekomen. De eerste stad in de buurt met beschikbare hulp was 'maar 90 km!' bij ons vandaan dus we hadden geluk (gut). Cardi heeft toen de lunch in de berm bereid en we hebben lekker in het zonnetje gelegen en gezeten. Als je dan toch niks anders kan, dan geniet je er maar gewoon van. De hulptroepen hebben de reservebanden erop gezet en we konden weer verder! Ik verpruts nu wel een moment voor een intense cliffhanger, maar gelukkig kan ik jullie vertellen dat ik in de volgende blog ga vertellen of ik wel of niet ging bungeejumpen...

Hieronder komen zo hopelijk weer wat foto's (het zijn trouwens heel kleine thumbnailtjes dus ik weet niet of ze duidelijk zijn. Hier linksonder in elk geval!).