Slenteren door Stockholm

Na bijna zes maanden zit ik dan eindelijk in de hoofdstad van Zweden: Stockholm.
En na 3,5 dag in deze stad begrijp ik er steeds meer van. Zweden bestaat uit zoveel plaatsen her en der verspreid, maar zo eentje als deze ben ik nog niet eerder tegen gekomen. Als ik over straat loop, heb ik geen idee waar op de wereld ik ben. Zweden, Nederland, Zuid-Afrika, Amerika, Australië, het kan allemaal. Bij het zien van de reclameborden weet ik het weer, ja ik ben in Stockholm, in Zweden.

Maandagmiddag kwam ik aan en mocht ik een enorm pokkenend lopen naar mijn hostel. Dit hostel is gewoonlijk een middelbare school, maar tijdens de vakantie bivakkeren Stockholmtoeristen hier. Eenmaal in het hostel aangekomen, bleek ik vier trappen op te mogen sjouwen met mijn bagage. Dat kon leuker, maar als je vier nachten op één plek verblijft, is die ene keer sjouwen wel oké.

Omdat reizen niet het meest relaxte ter wereld is, ook al zit je relaxt in een stoel uit het raam te turen, heb ik maandag gelaten voor wat het was. Dinsdagochtend besloot ik eerst lekker te slapen, ik had namelijk een verkoudheid opgelopen en met een snotneus de toerist uithangen is niet het leukste van allemaal.

Na mijn rustige start nam ik de benenwagen langs één van de vele Stockholmse wateren, om uiteindelijk een brug over te lopen naar Gamla Stan. Gamla Stan is het oude stadsdeel van Stockholm, wat zich uitte in keiwegen, oude huizen en veel toeristen. Door die vele toeristen en het uitermate gebrek aan groen, vond ik dit nou niet het meest enerverende moment van mijn reis. Ik ontsnapte van het eiland waar Gamla Stan op ligt en genoot van de schaduw in een parkje vlakbij.

Een beetje toerist springt op een ‘sightseeing’ bus en ik blijf daar nooit zozeer mee achter. In een paars/geel gekleurde bus scheurde ik met mijn medetoeristen door Stockholm en voor ik het wist stond ik er weer naast. Kwalitatief gezien zijn de ‘City Sightseeing’ bussen een stuk beter dan bussen van deze categorie, maar ik had mijn rondje Stockholm in sneltreinvaart gehad.

Lichtelijk beduusd breidde ik een eind aan deze dag, om op woensdag naar eilandje Djurgården te wandelen. Stockholm bestaat overigens uit tig eilanden, wat het voor mij heel makkelijk maakt om te verdwalen, maar als je op het goede eiland zit, weet je in elk geval dat je niet de kant van het water op moet lopen.

Op Djurgården bevindt zich het Vasamuseum. Vasa is een redelijk groot bootje dat lang, lang geleden vlakbij Stockholm zonk. Iemand besloot dit schip uit het water te halen en sindsdien wordt het arme ding gevoelloos gefotografeerd door biljoenen toeristen. Gelukkig hadden de museumbedenkers ook besloten om mini-tentoonstellingetjes naast het schip te plaatsen, zodat het niet alleen maar om het houten bootje ging. Zodoende was het museum zelfs voor een anti-schippersoon als ik erg leuk. Al was Vasa zelf toch wel het meest imponerende.

Na Vasa ging ik naar het openluchtmuseum Skansen. Tijdens mijn lessen in de Zweedse taal had ik al het een en ander hierover gehoord, dus een bezoek aan Skansen kon niet ontbreken op mijn lijst. Volgens de brochure beslaat dit museum 300 000m³ en ik heb het idee dat ik elk hoekje en gaatje gezien heb. Ik merkte vooral dat ik er van genoot omdat het lekker groen en rustig was, in plaats van een stedelijk onderdeel. Na hier vele uren rondgelopen te hebben, vertrok ik weer richting het hostel om daar rustig van mijn avondje (en foto’s) te genieten.

Vandaag brak dag nummer drie aan. Na mijn overvloed aan musea in Narvik, Trondheim en Oslo, stond ik niet te springen om te genieten van de culturele opties in Stockholm. Ik besloot maar gewoon van de dag en van Stockholm te genieten en na 100 meter zat ik al op een bankje aan een ijsje te likken. Even later wandelde ik één van de vele H&M’s binnen om een nieuwe zonnebril te kopen. Nadat ik goed verdwaalde vond ik toch eindelijk het stadhuis, wat wel een mooi aanzicht bleek te zijn. Eigenlijk wilde ik ook naar Rådhuset, maar (evenals de kathedraal in Oslo) deze was vrij slecht te zien door werkzaamheden aan het gebouw.

De zon scheen en het was erg fijn om gewoon rustig rond te lopen zonder een zinvol doel. Maar aan alle wandelzin kwam een einde en ik besloot weer terug te gaan naar het hostel. Inmiddels ben ik onder de douche geweest en heb ik de spullen in mijn koffer uitgezocht voor mijn laatste dagen op reis.

Als ik mij bedenk dat ik over vier nachten weer onderweg ben naar Nederland, weet ik niet zo goed wat ik moet of wil voelen. Aan de ene kant is het tijd om weer terug te gaan, maar aan de andere kant is het fijn om alleen op pad te zijn, de wereld te zien en van het leven te genieten.

Er zijn natuurlijk weer foto’s: http://picasaweb.google.com/marliesnijenhuis/Stockholm

En om het maar gewoon wereldkundig te maken, ik blijf niet lang in Nederland. Nee, ik ga er niet weer voor langere tijd vandoor, maar ga een speciaal iemand bezoeken in Oostenrijk. Woensdag 23 juli stap ik op het vliegtuig en op 6 augustus keer ik, nu wel voor langere tijd, weer terug op Nederlandse bodem.
Dan begint het studerende leven weer en begin ik, als het goed is, aan mijn laatste jaar Communicatie aan de NHL. En als ik zo even aan het afgelopen jaar terug denk, heeft de NHL mij zoveel kansen gegeven dat ik op maandag kan zeggen dat ik het afgelopen jaar tenminste drie nachten in zes verschillende landen geslapen heb. Dat is toch een gevoel van geluk dat ik voorlopig niet plaatsen kan.

Liefs!