Een lichte nacht, kano's, Rod Stewart en Eurovisie

Zo breng je dagen door met je studieboeken en zo breng je dagen door zonder de studieboeken.

Voor vrijdag hadden we een feestje van een andere categorie staan. Geen huiskamerfeest, de-stad-in feest of een kelderfeest, maar een boven-op-de-berg feest. Roemeense meiden Elena en Oana en onze Nederlandse meid Annemiek organiseerden hun eigen grote afscheidsfeestje: from Sunset till Sunrise at Norra Berget.
Met twee vuurtjes, waarvan eentje deels als BBQ diende, een voetbal, de speeltuin, erg veel mensen en de befaamde witte toren hebben Annemiek en ik van 10 uur ’s avonds tot 3 uur ’s ochtends op de berg gebivakkeerd.

Het bleek al gauw, toen we om 12 uur en 1 uur meermaals naar de hemel keken, dat het nooit echt donker zal worden. Het was nog maar kwart over 2 toen we bovenop de toren stonden en de zon op zagen komen. Natuurlijk hadden we het zo af en toe koud, maar iedereen leek het prima naar zijn zin te hebben. Toen Annemiek en ik tegen half 4 weer onderaan Norra Berget stonden, zijn we gelijk doorgelopen naar het punt waar we 11,5 uur eerder ook stonden voor een vergelijking. De flits verpeste het een klein beetje, maar ’t idee vond ik persoonlijk wel leuk. Zie de foto’s.

Na een wandelingetje door de hoofdstraat, waarbij we nog wat draken fotografeerden, liepen we weer naar huis en daar presteerde ik het om pas om 5 uur naar bed te gaan. Ik had het gevoel dat het gewoon weer ochtend was en ging nog het een en ander doen voor ik ging zitten en merkte dat mijn benen het wel hadden gehad voor de nacht.

Zaterdagochtend om half 10 ging mijn wekker af, deze dag stond Medelpaddeln op het programma. Dat houdt zo ongeveer het volgende in: 16 teams van 3 studenten strijden tegen elkaar in kano’s. Twee teamleden peddelen van punt 1 naar punt 2. Teamgenoot nummer 3 klimt bij punt 2 een laddertje op, luidt de bel, en klimt de ladder af en kruipt de boot in. Vervolgens peddelen ze weer terug naar punt 1. Natuurlijk krijgen sommigen het voor elkaar om in het water te belanden, wat voor ons als toeschouwers alleen maar leuk is. Na bijna alle poulewedstrijden hadden we het wel weer gezien met onze vermoeide hoofden en zijn we naar huis terug gegaan om ons voor te bereiden op onze avond: het Eurovisie Songfestival!

Maar voor het zover was, liepen Kathrin en ik om 8 uur naar Sundsvalls voetbalstadion om te kijken wat we konden meekrijgen van het concert van Rod Stewart. En dat bleek veel te zijn. Alles was goed te horen en beiden schermen waren van buitenaf te zien. Zo af en toe zag ik zelfs een ieniemienie Rod tussen het hek en het stadion. Vanwege onze avondplannen hadden we pizza besteld en toen deze er was bleek dat Anja ook wel even bij het concert wilde gluren en zodoende stonden we op het grasveld buiten de arena onze pizza op te peuzelen.

Om 9 uur gingen we weer naar binnen en hebben we in mijn kamer met z’n vijven (Anja, Kathrin, Annemiek, Whitney en ik) het Songfestival gekeken. Sinds twee weken zijn wij, zo Zweeds als we al zijn, helemaal in Songfestivalsferen. Het festival leeft heel erg in Zweden en naar verluid zaten alle Zweden (minus de Rod Stewart concertgangers) gisteravond voor de buis te genieten van 25 optredens. Toen het eenmaal tijd was om te stemmen heb ik mij schandalig gedragen en zes (!) keer gestemd. Na twee keer voor Denemarken gestemd te hebben, kwamen alle liedjes op tv nog een keer langs en gingen mijn overige stemmen naar Groot-Brittannië, Oekraïne, Portugal en Noorwegen. Ik voelde me opperzweeds, maar toen Zweden haar punten mocht geven, riepen we allemaal verontwaardigde woorden toen bleek dat het land 10 punten naar Bosnië stuurde. Zo Zweeds zijn we dus net niet. Maar de ‘douze’ punten gingen wel keurig netjes naar Noorwegen.

Anyway, kanshebber Zweden bleek niet zo’n grote kanshebber, maar eveneens in zilverkleurig jurkje geklede Oekraïense met soortgelijk liedje werd een goede tweede. Mijn geliefde stem voor Noorwegen betaalde ook uit: vijfde. De grote favoriet in mijn kamer was overigens Israel, die met zes kerels en emotioneel zingen alle aandacht kon krijgen. Het was in elk geval erg gezellig en tegen half 2 heb ik mijn bed opgezocht.

Wegens slaapgebrek werd ik vandaag pas om 12 uur wakker, maar is het wel tijd om weer zinvolle dingen te doen. Het scoreboard van Roland Garros staat in mijn taakbalk, mijn nieuwe blog en foto’s staan online en mijn politieke boek zal ontdaan worden van het stof dat ze de afgelopen twee dagen gevangen heeft.

Liefs!

Foto’s zijn hier te vinden: http://picasaweb.google.com/marliesnijenhuis/SunsetTillSunriseAtNorraBerget en http://picasaweb.google.com/marliesnijenhuis/Medelpaddeln
En kleine leuke fotootjes uiteraard hieronder.